सडक संघर्ष र नयाँ वर्ष

थानिश्वर खनाल
काठमाडौँ केन्द्रित शिक्षक आन्दोलनको आज १३ औ दिन भइसकेको थियो लगातार आन्दोलनमा सहभागिता हुँदै गर्दा शरीर थकान र टाउको भारी भएको थियो।

अवेरसम्म विस्तारमै पल्टिएको थिएँ मोबाइलमा घन्टी बजिइरहेको थियो फोन उठाए छोरीको आवाज आयो ‘good morning baba आज त नयाँ वर्ष वर्ष हो हजुर कहिले आउनुहुन्छ? सँगै घुम्न जान मन छ।’

यो शब्दले मलाई स्तब्ध बनायो हुन्छ छोरी म छिट्टै आउँदैछु भनेर फोन राखिदिए सँगै कोठामा बसेका साथीहरूको घरबाट आमाबुबाले फोन गरेर भन्नुभयो बाबु सबै परिवार लिएर आज घरमा आउ नयाँ वर्ष २०८२ हाँसीखुसी मनाउनुपर्छ भनेको सुने साथीले मतिर हेरेर भावुक हुँदै भन्नुभयो

‘हुन्छ आमा म लिएर आउँछु मनभरि पीडा र हजारौं सुनौलो भविष्य को कल्पना बोकेर शिक्षा क्षेत्रमा संलग्न हुनुभएका सर म्याडमहरुले आज गुणस्तरीय बालमैत्री प्रविधि मैत्री रोजगारमुखी र उत्पादनमुखी अग्रगामी संघीय शिक्षा ऐन पारित गर भनेर सडकमा नारा लगाउनुपर्ने र चिच्याउनुपर्ने ।

यो सतीले सरापेको देशमा कस्तो विडम्बना जब मैले २०६० तिर बुटबल बहुमुखी क्याम्पसमा पढ्दै गर्दा चिच्याई चिच्याई सडकमा राजतन्त्र मुर्दावाद! लोकतान्त्रिक गणतन्त्र जिन्दाबाद ! भन्दै नारा लगाएर जनआन्दोलन भाग २ मा लाखौँ लाख नेपाली जनता सडकमै उर्लिएर लोकतान्त्रिक गणतन्त्र स्थापित गर्यौ ।

लामो सङ्घर्षका बावजुद विश्वकै उत्कृष्ट अग्रगामी संविधान निर्माण गर्यौ भन्ने लाग्थ्यो तर हामी जस्ता निमुखा श्रमजीवी शिक्षकको लागि उक्त संविधान उत्कृष्ट रहेनछ। सुनौलो अक्षरमा लेखिएको संविधान कार्यान्वयन गर भनेर सरकारलाई सहयोग गर्दा समेत हाम्रा पेशागत माग पुरा गर भनेर भन्नुपर्ने कस्तो नेपाली नागरिक भएछौ?

आज हाम्रो पेशागत हक हितको लागि लाखौं शिक्षकहरू नयाँ वर्षको आगमनसँगै सडकमा भौतारिरहनुपर्ने ऐन नियम बनाइदे भन्नुपर्ने कस्तो संविधान बनाएछौ? २०२८ सालको पञ्चायती ऐन बोकेर र उक्त ऐनलाई नवौंपटक टालटुल गरेर अझै सरकारले काम चला यसैबाट भन्दै गर्दा उक्त ऐन बोकेर हिँडिरहेको अवस्थामा तीन चारवटा व्यवस्था परिवर्तन गर्यौ ।

तर शिक्षामा आमूल परिवर्तनको लागि लडेका लाखौं जनता र ती नेपाली छोराछोरीलेका रगतले ती शासकलाई छोएन भन्ने कुरा भन्न कति पनि हिच्किचाउनु पर्दैन हामी शिक्षकहरूले पढाएर नै सचिव, मुख्य, सचिव, नेता, सांसद, मन्त्री, प्रधानमन्त्री र राष्ट्रपति बनायौँ तर उनीहरूले नै हामी जस्ता लाखौं शिक्षकहरुलाई टाउकोमा कफन बाँधेर हाम्रो पेशागत हकहितको लागि सडकमा चिच्याइरहँदा नसुन्ने कस्तो बहिरो सरकार परेछ?

हामीले कस्तो प्रतिनिधि छानेर संसद भवनमा सुटबुट र ऐस आराम र चयन गर्नको लागि र हामीमाथि शासन लाद्न पठाएछौँ? जस्तोसुकै व्यवस्था परिवर्तन गरेपनि जबसम्म निमुखा जनताको मुहारमा आमूल परिवर्तन ल्याउन सकिँदैन तबसम्म यो देशमा जस्तोसुकै व्यवस्था आएपनि त्यसले सार्थक परिणाम दिन सक्दैन।

जसरी हामी विगत चैत २० गतेदेखि निरन्तर भोक,प्यास र थकान महसुस नगरिकन चैते दशैं सडकमै मनायौँ। त्यसैगरी आज नयाँ वर्ष सडकमै मनाउने छौं। यस महान अभियानमा भौतिक, नैतिक र आर्थिक रुपले सहयोग गर्नुहुने तमाम करिब ४ लाख शिक्षक कर्मचारीहरूप्रति हार्दिक आभार व्यक्त गर्दै यो महान अभियानमा डटेर लागि पर्नुहुने सम्पूर्णलाई “मेरो आन्दोलन मेरो सहभागिता” भन्ने मूल नारा लाई सफल पार्न हार्दिक अनुरोध गर्दछु।

“कि जितिन्छ कि बितिन्छ”
शिक्षक एकता जिन्दाबाद !!
जय शिक्षक

थानिश्वर खनाल
अर्घाखाँची