भारतको समर्थनपछि विदेशमा भएका नेपाली र तिनका आफन्त चिन्तामा, उनीहरुमाथि आक्रमण भएमा कसले लिने जिम्मा ?

अनुसा थापा
सुनौलो भविष्यको सपना बोकेर नेपालीहरु विभिन्न मुलुक पुगेका छन् । हुनेखानेहरु शिक्षाका लागि विकसित मुलुक र निम्न आर्थिक स्तर भएकाहरु खाडी मुलुक छिरेका छन् । तर, बारम्बार भइरहने युद्धका कारण यहाँ भएका परिवारहरु निकै चिन्तित छन् । इजरायल र प्यालेस्टाइनबीचको युद्धमा धेरै नेपालीको ज्यान गयो ।

केही परिवार अझैपनि आफ्ना सन्तानको पर्खाइमा छन् । हाल दुई छिमेकी भारत र पाकिस्तान युद्धमा होमिएका छन् । दुवै मुलुक एकअर्कालाई सिद्याउन लागिपरेका छन् । दुईबीच तनाव बढिरहँदा नेपालले भारतको पक्ष लिएको छ । राजनीतिक पार्टीहरुले पनि भारतकै समर्थनमा आवाज उठाइरहेका छन् ।

नेपाल एउटा तटस्थ देश हो । युद्धमा सँधै मौन रहने नेपालले यसपटक मुख खोल्यो । नेपालले भारतको पक्ष लिनेबित्तिकै विभिन्न मुलुकमा भएका नेपालीहरु तनावमा परेका छन् । बुढापाकाले भन्छन्,‘हुलमुलमा ज्यान जोगाउनू, अनिकालमा बीऊ ।’ प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओली र परराष्ट्रमन्त्री डा आरजु राणा देउवाले यति सामान्य कुरा बुझेनन् ।

पाकिस्तानमा सयौंको संख्यामा नेपाली छन् । पाकिस्तानमाथिको आक्रमणपछि त्यहाँ भएका नेपालीले आफूहरुलाई फर्काइदिन आग्रह गरिरहेका छन् । तर, तत्काल उनीहरुलाई फर्काउन सक्ने अवस्था छैन् । आफ्ना नागरिक भएको थाहा हुँदाहुँदै सरकारले मुख खोल्नुहुन्छ ? आफ्नो कदमले नेपाली नागरिक खतरामा पर्न सक्छन् भन्ने सोच्नुपर्दैन् ?

पाकिस्तान मात्र होइन्, इस्लाम धर्म मान्ने मुलुकमा समेत नेपालीलाई खतरा भएको छ । साउदी अरेबिया, कुबेत, कतार, मलेसिया, दुबई इस्लामिक देश हो । ती देशमा ठूलो संख्यामा नेपाली काम गर्न पुगेका छन् । सरकार र राजनीतिक दलले आफ्नो फाइदाका लागि जनतालाई प्रयोग गरेको प्रष्टै देखिएको छ ।

भोलि उनीहरुले नेपालीमाथि हमला गरेपनि कसले जिम्मा लिन्छ ? त्यतिबेला सरकार र राजनीतिक दलले त्यसको जिम्मा लिनुपर्छ । कतिपय विषयमा मौन बस्नै राम्रो हुन्छ । तर, सरकारलाई घोषणा गर्न हतार भयो । इस्लामिक देशमा ठूलो संख्यामा नेपाली भएको जान्दाजान्दै सरकारले उचालेको कदमको फल अब जनताले भोग्नुपर्ने भएको छ ।

मुसलमानहरु पनि रोजगारी र शिक्षाका लागि विभिन्न मुलुक गएका छन् । मुसलमानलाई इस्लाम र आफ्नो देश सबैभन्दा प्यारो छ । नेपालले भारतलाई समर्थन गरेपछि उनीहरुले अब नेपालीलाई छोड्छन् ? इस्लामिक देशमा मात्र होइन्, अन्य देशमा भएका नेपाली पनि जोखिममा छन् ।

पाकिस्तानले नेपालको केही पनि बिगारिदिएको छैन् । न पाकिस्तान हाम्रो सीमासँग जोडिएको नजिकको छिमेकी हो । भारत हाम्रो छिमेकी भएपनि हामीलाई कहिल्यै राम्रो नजरले हेरेन, राम्रो व्यवहार गरेन । भारतलाई रिस उठ्नेबित्तिकै हामीमाथि नाकाबन्दी लगाइदिन्छ ।

२०४५ सालमा भारतले नेपालमा नाकाबन्दी गरेपछि जनताले धेरै दुःख पाए । तत्कालीन प्रधानमन्त्री मरिचमानले ‘म भारतसँग झुक्दिन’ भनेर चीनबाट सामान आयात गरेर नेपालीलाई खुवाए । तर, एक सुको पनि मूल्य बढाएनन् । २०७२ सालमा भएको नाकाबन्दी त अझैपनि हाम्रो मस्तिष्कमा ताजै छ ।

असोज ३ गते संविधान बनेपछि चित्त दुखाएको भारतले हामीमाथि नाकाबन्दी लगायो । त्यतिबेला नेपालीले सहेको दुःखपीडाको वर्णन पनि गर्न सकिँदैन् । संविधान बनाउनु हाम्रो अधिकार हो । हामीले संविधान बनाउँदा भारतलाई के–को टाउको दुःखाई ? त्यतिबेला भारतको विरोध गरेर केपी शर्मा ओली चर्चामा आए ।

अहिले उनैको सरकारले भारतको समर्थन गरिरहेको छ । आफ्नो फाइदाका लागि नेताहरुले के सम्म गर्छन् ? यो एउटा उदाहरण नै प्रष्ट पार्न काफी छ । भारतको कब्जामा नेपालको धेरै भूभाग छ । लिपुपेक, लिम्पियाधुरा, कालापानी, टनकपुर, सिक्किम, दार्जिलिङ भारतको कब्जामा छ ।

त्यहाँ अझैपनि नेपाली नै बोल्छन् । भारतले धमाधम नेपालको सीमाना कब्जा गरिरहेको छ । खोलानाला भारतकै कब्जामा छ । भारतीय सेना, प्रहरीहरु अनुमतिबिना नेपाल घुस्छन् । छिरिक्क केही हुनेबित्तिकै भारतले नेपाललाई धम्क्याउन थालिहाल्छ । अनि अझैपनि नेपालका राजनीतिक दलको भारतको समर्थन गर्ने ?

फेरिपनि सरकारमा जान पाइन्छ कि भन्ठानेर माओवादीले भारतलाई समर्थन गरेको विषयमा दुईमत छैन् । अन्य राजनीतिक पार्टीहरु पनि भारतबाटै सञ्चालन भएको छ । उनीहरुले आफ्नो मातृभूमिभन्दा माथि भारतलाई राखेका छन् । सरकारले आफ्नो भूभाग फिर्ता माग्ने कि हामी पनि भारतको पक्षमा छौं भन्ने ?

वास्तवमा भन्ने हो भने काँग्रेस, एमाले, माओवादीले कहिल्यैपनि देश र जनताको बारेमा सोचेनन् । यिनीहरुकै कारण त नेपाल भारतको दासी बनेको छ । भारतलाई खुशी बनाउन नेपालको भूभाग भारतलाई दिए । अनि सरकारमा जान्छन्, नेपालको कलकारखाना बन्द गरेर भारतलाई व्यापारको बाटो खोलिदिन्छन् ।

नेता नाममा यस्ता ‘दलाल’ का कारण मुलुक तहसनहस बनेको अवस्था छ । उनीहरुलाई आफ्नो जनताभन्दा पद प्यारो छ । भोलि दुई मुलुकबीचको हमलामा नेपालीको ज्यान गयो भने जनताले यिनीहरुलाई छोड्दैनन् । शेरबहादुर देउवा, माधवकुमार नेपाल, पुष्पकमल दाहाल, केपी शर्मा ओली, बाबुराम भट्टराईलगायत कसैलाई पनि जनताले देशमा बस्न दिँदैनन् ।

यिनीहरु भारतको कार्यकर्ता रहेछन् भन्ने घामजस्तै छर्लङ्ग भएको छ । भनिन्छ नि,‘झुठ जति ढाकछोप गरेपनि एक दिन निस्किन्छ, निस्किन्छ ।’ यत्रो वर्ष भारतको विरोध गरेर पदमा पुगिरहेका नेताहरुको असली रुप देखिएको छ । जनताले यिनीहरु नाम मात्रका नेपाली नेता रहेछन् भन्ने बुझेका छन् ।

हुन त विगतको साइनो अझैपनि बिर्सिएका छैनन् होला । हिजो भूमिगतको पालामा भारतमै लुकेकाहरुले यति छिटो कसरी त्यो सम्बन्ध बिसिन्थें । नेपालको राजनीतिमा भारतको ज्यादै हस्तक्षेप छ । नेपाललाई भारतले आफ्नो देशको टुक्राजस्तै सोचिरहेको छ । अहिलेसम्म जनता चुप लागे, अब लाग्दैनन् ।

हामीले हाम्रो देश र जनताको विषयमा आफैंले निर्णय गर्न नपाउने ? भारतको स्वीकृतिबिना यहाँ एउटा निर्णय हुँदैन् । यस्तो पाराले देश चल्छ ? अंग्रेजहरुले समेत शासन चलाउन नसकेको देशमाथि भारतले अदृश्य शासन चलाएको छ । नेपालीलाई नेपाल स्वतन्त्र चाहियो ।

बाबुराम भट्टराईले प्रधानमन्त्री हुँदा भनेका थिए,‘प्रधानमन्त्री म छु तर सरकार चलाउने अर्कै छन् ।’ यसको अर्थ टिभी नेपालमा छ, रिमोर्टचाँहि भारतको हातमा छ भन्ने हो । छिमेकी भएर के गर्ने, भारतले कहिल्यै नेपाललाई उभो लागेको देख्न चाहेन् । भारतकै कारण नेपाल आत्मनिर्भर बनेको होइन् ?

भारतले जे जे भन्यो, नेताहरुले त्यसै गर्दै गए । अहिले भारतले नेपाललाई आफ्नो बजार बनाएको छ । भारतले नाकाबन्दी गरिदियो भने नेपालीहरु भोकभोकै मर्नुपर्ने स्थिति छ । जनताले भारतको विरोध गर्न थालिसके । किन कि जनताले भारतको आनीबानी बुझिसकेका छन् ।

आफू अप्ठेरो परेको बेला साथ खोज्ने अनि अरु बेलाचाँहि फर्किएर पनि नहेर्ने भारतबाट सरकारले आफ्नो जमिन फिर्ता ल्याउनुपर्छ । भारतको विरोध गरेर काँग्रेस र एमालेले पञ्चायती व्यवस्था ढालेर बहुदलीय व्यवस्था ल्याए । व्यवस्था परिवर्तनका कारण धेरै नेपालीले ज्यान गए । माओवादीले पनि त्यही गर्यो ।

भारतको विरोधमा २०५२ फागुन १ गते हतियार उठायो । १० वर्षे जनयुद्धमा १७ हजार नेपाली मरे । काँग्रेस–एमाले होस् या माओवादीका नेताहरुले भारतबाटै हतियार ल्याए, उनीहरु भने त्यतै लुके । त्यसैले त भारतकै साथ दिन्छन् । पहिले भारतले हाम्रो भूमि कब्जा गर्यो, नेपाललाई व्यापार गर्ने थलो बनायो, अहिले नेपालीको ज्यान खतरामा पार्दैछ ।

जनताले तिरेको कर, रेमिट्यान्स, २७ खर्ब वैदेशिक ऋण खाने यी तीन प्रमुख दल हुन् । देशको भूभाग छिमेकलाई बेच्ने पनि यिनीहरु नै हुन् । अब जनताले आफ्नो आँखामा बाँधिएको पट्टी खोल्नुपर्छ । यिनीहरुको विरोध गर्नुपर्छ ।