कविता : ओई बर्षा

सालकाे बिँयालाई जस्तै
सललल…
खलल…
ह्वारह्वार्ति, धमिलाे पानीकाे लेप लगाई,
बगाएर के भाे र ?
बियाँ जस्तै माथि-माथि, नदि किनारकाे रुख हेर्दै
समयकाे भेलमा बग्दै गर्दा,
एकदिन,
राेकिएर उम्रिनेछु ।
पलाउनेछु र फैलाउनेछु मेराे अधिराज्य ।
—
चन्द्र सर्तुङ्गे मगर
२०८१ साउन ८ गते/काठमाडाैँ